Page 41 - ΓΑΤΟΣΤΑΧΤΟΠΟΥΤΑ

ξεκουραστεί κοντά στο τζάκι, όπως κάθε
βράδυ.

Και έκλαψε.
- Μα θα μείνω για πάντα μέσα στη στάχτη;

- Νιάου! Νιάου!
Η γάτα πήδηξε στην αγκαλιά της… Τι
γίνεται; Ήταν σαν μια πνοή αέρα, ένα

παράξενο θρόισμα…
Η Σταχτοπούτα στέγνωσε τα δάκρυα και

κοίταξε μέσα στο τζάκι
Και να… φάνηκε ένα πόδι, μετά ένα μαύρο
φόρεμα, και μετά…η γριά νεράιδα! Ακόμα πριν

φθάσει στο πάτωμα, φώναξε:

41